Книги, похожие на «Franciszek Mirandola, Zatruta studnia»

Jak zostać doktorem? Okazuje się, że czasem wystarczy abecadło, dobre ubranie, szyld z hasłem „Jestem doktór wszechwiedzący” i dużo, ale to naprawdę dużo szczęścia. Dobrze też nosić nazwisko przypominające nazwę potrawy. Tylko tyle, a do osiągnięcia wszechwiedzy nie będzie już potrzebna żadna wiedza.Kinder- und Hausmärchen, w Polsce nazywane najczęściej baśniami braci Grimm, to legendy i podania ludowe, zebrane przez Jacoba i Wilhelma Grimmów, XIX-wiecznych językoznawców. Zbiór, nierzadko zawierający sceny okrutne, początkowo nie był pisany z myślą o dzieciach i dopiero później został dostosowany do potrzeb młodszych czytelników, niektóre przez samych braci Grimm, inne przez późniejszych wydawców i tłumaczy. Choć od ukazania się pierwszego tomu minęło już ponad 200 lat, baśnie braci Grimm wciąż bawią, straszą i inspirują kolejne pokolenia.

Autorka, na ogół przychylna ludziom z nizin, nie waha się przedpokazaniem, że także wśród nich występuje egoizm i bezwzględność.Nie unikając drastyczności i znakomicie operując detalem szkicujeprzejmujący obraz drapieżnego świata biedoty z przedmieść Lwowa.Od kiedy namiętna Maciejowa wzięła sobie na starość drugiego,młodziutkiego męża, zapatrzona w niego przestała utrzymywać stosunkiz rodziną. Szybko znalazła mu pracę stróża, żeby nie próżnował,choć pewnie miałaby z czego utrzymywać męża-obiboka, bo plotkowano,że sporo u niej grosza, a jej korale były słynne na całej ulicy.Pewnej nocy nagle stara Maciejowa umiera. Do jej izby schodzą siępowiadomieni przez męża członkowie rodziny.

Ciesz się klasyką! Miłego czytania!

Jak wiadomo, zające to szybkie stworzenia, ale co można powiedzieć o jeżach? Na pewno to, że mają krótkie łapki i nie są najlepszymi biegaczami. Tak przynajmniej myślał zając, zakładając się z jeżem o złotą monetę. Nie wziął pod uwagę innych cech kolczastego znajomego, ani tego, jak bardzo w wyścigach pomocne mogą być żony.Kinder- und Hausmärchen, w Polsce nazywane najczęściej baśniami braci Grimm, to legendy i podania ludowe, zebrane przez Jacoba i Wilhelma Grimmów, XIX-wiecznych językoznawców. Zbiór, nierzadko zawierający sceny okrutne, początkowo nie był pisany z myślą o dzieciach i dopiero później został dostosowany do potrzeb młodszych czytelników, niektóre przez samych braci Grimm, inne przez późniejszych wydawców i tłumaczy. Choć od ukazania się pierwszego tomu minęło już ponad 200 lat, baśnie braci Grimm wciąż bawią, straszą i inspirują kolejne pokolenia.