Книги, похожие на «Vilhelm Moberg, When I Was a Child»

A kingdom’s safety… Betrayed by those she loves, Honoria Escalona must now face the only man capable of bringing stability to the Mediterranean kingdom of Mecjoria. A cold, hard man who once called her his friend…Alexei Sarova – the true King of Mecjoria. …in exchange for her happinessBut Alexei’s tortuous past has changed him into someone she hardly knows. He blames Ria’s family for his bitterness, and his help – when he offers it – comes with a price: He’ll take his rightful place as King, with Ria as his wife, until she produces a true-blood heir…‘Already desperate to read this again, Kate Walker’s alpha males are always worth a second look!’ – Gail, 51, Company Secretary www.kate-walker.com

“ ‘Mrs. Dalloway’ ve keşfettiklerim üzerine pek çok şey söylemeliyim aslında: Karakterlerimin arkasındaki güzel mağaraları nasıl kazdığımı; bunun tam da benim aradığım şeyi sağladığını düşünüyorum: insanlık, mizah ve derinlik. Asıl amaç mağaraların birleşmesi ve her birinin, yaşanılan o anın içinde gün yüzüne çıkması.” Bu sözleri söylüyor kendi romanı için Virginia Woolf. Roman kahramanı Clarissa Dalloway, akşam vereceği partinin hazırlıkları ile uğraşırken yalnızca onun düşünsel serüvenine değil, rüzgârının değdiği herkesin iç dünyasına tanık oluyoruz. Tek bir günün içinde hem geçmişi hem geleceği hem de içinde bulunduğu anı anlatıyor kitabında yazar. Pek çok kişinin zihninde gezip pek çok düşünce arasında gidip gelirken bir olay örgüsünden ziyade, karakterlerin iç dünyalarıyla, nasıl duyup nasıl düşündükleriyle ilgilenen Woolf, insan ruhundaki çatışmaları, gelgitleri önemseyip zihinler arasında bir bilinç akışı köprüsü kurarak bize aktarıyor söylemek istediklerini: yaşam ve ölüm, akıl ve delilik… «Bir keresinde Serpentine’a bir şilin atmıştı, bir daha da hiçbir şey atmamıştı. Oysa genç adam bütün hayatını kaldırıp atıyordu. Onlar yaşamaya devam edeceklerdi (Partiye geri dönmeliydi; salonlar hâlâ kalabalıktı, insanlar gelmeye devam ediyorlardı.). Onlar yaşlanacaktı. Oysa önemli olan bir şey vardı; kendi yaşamında gevezeliğe boğulan, yalanlarla yozlaşan, bozulan, belirsizleşen bir şey… İşte onu koruyabilmişti genç adam. Ölüm, bir başkaldırıydı. Ölüm, iletişim kurmak için verilmiş bir çabaydı, insanlar, nedense kendilerinden kaçan öze ulaşmanın imkânsızlığını hissediyorlardı; yakınlık uzaklaşıyor, büyük sevinçler soluyordu, insan yalnız kalıyordu. Bir kucaklaşma vardı ölümde. Ama şu kendini öldüren genç adam -hazinesi elindeyken mi bırakmıştı kendini aşağıya? Beyazlar içinde aşağı inerken, bir seferinde 'Şimdi ölecek olsaydım eğer, bu benim en mutlu anım olurdu.' demişti Clarissa kendi kendine.» (…) «Ama kurtulmuştu Clarissa. Oysa o genç adam canına kıymıştı. Bir şekilde onun felaketiydi bu, utancıydı. Bu koyu karanlıkta, burada bir adamın, şurada bir kadının dibe battığını ve kaybolduğunu görürken gece elbisesi içinde öylece dikilmek zorunda kalmak da onun cezasıydı. Hile yapmış; çalmıştı aslında. Hiçbir zaman tamamıyla hayran kalınacak biri olmamıştı.»

The opening book in the Nobel Prize for Literature winner’s ‘Children of Violence’ series tracing the life of Martha Quest from her childhood in colonial Africa to old age in post-nuclear Britain.When we first meet Martha Quest, she is a girl of fifteen living with her parents on a poor African farm. She is eager for life and resentful of the deadening narrowness of home, and escapes to take a job as a typist in the local capital. Here, in the ‘big city’, she encounters the real life she was so eager to know and understand. As a picture of colonial life, ‘Martha Quest’ succeeds by the depth of its realism alone; but always at its centre is Martha, a sympathetic figure drawn with unrelenting objectivity.Martha’s Africa is Doris Lessing’s Africa: the restrictive life of the farm; the atmosphere of racial fear and antagonism; the superficial sophistication of the city. And both Martha and Lessing are Children of Violence: the generation that was born of one world war and came of age in another, whose abrasive relationships with their parents, with one another, and with society are laid bare brilliantly by a writer who understands them better than any other.