Книги, похожие на «Władysław Orkan, Wesoły dzień»

Walek Gibała, bezrolny wyrobnik, stracił stałą pracę u dziedzica.Wczesną wiosną, kiedy doskwiera głód, nie ma innego wyboru niż najęcie się do najgorszego i najcięższego zajęcia. Pomimo bezwzględnego wyzysku, Walek z żoną od świtu do zmierzchu nie ustają w wyczerpującej pracy.

„Historja nieduża i jak prawie wszystkie historyjki tego świata, z początkiem wesołym, a z zakończeniem smutnem. Jeszcze teraz, gdy ją czasem wspominam, czyni mi się smutno i jakoś wstyd. Nie za siebie. Za kogóż? Może za ród ludzki.”Prosta, krótka opowieść o pięknie natury i bezmyślnym ludzkim okrucieństwie wobec zwierząt. Kolejne z późnych opowiadań Orzeszkowej zamieszczonych w zbiorze „Ostatnie nowele” z roku 1921. Niestety, podobnie jak większość jej późnej twórczości, znacznie mniej interesujące od utworów tworzonych dwie czy trzy dekady wcześniej. Eliza Orzeszkowa jest jedną z najważniejszych pisarek polskich epoki pozytywizmu. Jej utwory cechuje ogromne wyczucie problemów społecznych – w mowie pogrzebowej Józef Kotarbiński nazwał ją wręcz „czującym sercem epoki”.

Motylek to baśń J. Ch. Andersena, w której tytułowy bohater intensywnie poszukuje żony wśród kwiatów.Motylek jednak długo nie potrafi się zdecydować, który kwiatek wybrać na żonę. Nie otrzymuje także żadnych porad. Baśń w żartobliwy sposób zwraca uwagę na problem, jakim jest niezdecydowanie, nieumiejętność wyboru oraz stawianie zbyt wysokich wymagań, zamiast doceniania tego, co inni sobą reprezentują.Hans Christian Andersen to duński autor żyjący w latach 1805–1875, jeden z najpopularniejszych baśniopisarzy. Pisał również powieści, opowiadania, sztuki teatralne i wiersze, ale to baśnie należą do jego najbardziej znanych utworów. Nie chciał jednak, by kojarzono je z twórczością tylko dla dzieci – kierował je do wszystkich, niezależnie od wieku.

Miłość niemej dziewczyny do kamiennego posągu: ona pozbawiona prawa do mówienia, on uwięziony w swojej bryle. Metaforyczna opowieść o inności i represyjnym społeczeństwie.Choć Świętochowski zaliczany jest zazwyczaj w szeregi pisarzy pozytywistycznych, to wydany w roku 1897 zbiór Bajki estetycznie należy już do epoki Młodej Polski. Autor daleko odchodzi od społecznych kontekstów czasów teraźniejszych i ostrej krytyki politycznej która cechowała go wcześniej. Zwraca się ku antykowi, filozoficznym wywodom i ponadczasowym tropom literackim. Złośliwi mogliby powiedzieć, że jest to już typowo młodopolska grafomania. Miłośnicy – że to rzadka okazja do podglądania estetycznej wrażliwości fin de siecle'u.