Книги, похожие на «Rabindranath Tagore, Śmierć Kadambini»

Ciesz się klasyką! Miłego czytania!

Pawlik, syn Jazdona herbu Połkoza, w roku 1241 ma 19 lat. Chłopak jest lekkoduchem, spędza czas na zabawach i pijaństwie, a jego wybryki budzą grozę wśród okolicznej ludności. Podczas najazdu Tatarów na Polskę Pawlik bierze udział w bitwie pod Legnicą, gdzie cudem uchodzi z życiem, ale te doświadczenia nie zmieniają jego zachowania.Mija 25 lat i Pawlik wykorzystując intrygi i podstępy zostaje biskupem krakowskim. Czy to wydarzenie zmieni jego charakter oraz podejście do innych ludzi?Józef Ignacy Kraszewski był pisarzem niezwykle płodnym. Ważne miejsce w jego dorobku stanowią powieści historyczne – jedną z nich jest właśnie Syn Jazdona, książka wydana w 1880 roku weszła w skład cyklu Dzieje Polski.

Autorka, na ogół przychylna ludziom z nizin, nie waha się przedpokazaniem, że także wśród nich występuje egoizm i bezwzględność.Nie unikając drastyczności i znakomicie operując detalem szkicujeprzejmujący obraz drapieżnego świata biedoty z przedmieść Lwowa.Od kiedy namiętna Maciejowa wzięła sobie na starość drugiego,młodziutkiego męża, zapatrzona w niego przestała utrzymywać stosunkiz rodziną. Szybko znalazła mu pracę stróża, żeby nie próżnował,choć pewnie miałaby z czego utrzymywać męża-obiboka, bo plotkowano,że sporo u niej grosza, a jej korale były słynne na całej ulicy.Pewnej nocy nagle stara Maciejowa umiera. Do jej izby schodzą siępowiadomieni przez męża członkowie rodziny.

Króciutka nowela o kryzysie wieku średniego. Choć Orzeszkowa pewnie zdziwiłaby się taką interpretacją, bo jest to jednocześnie opowieść o tęsknocie za latami dziecięcymi.Mężczyzna w średnim wieku. Lekka tusza i fizyczna siła. Konkretny i skoncentrowany na karierze urzędniczej. Ma wszystko, czego może chcieć uczciwy człowiek: wielkie mieszkanie, służbę, doskonałą posadę i zdrowie. Jedyne czego mu brakuje, to żony – jakoś się nie ułożyło. Kiedy otrzymuje list od siostry mieszkającej pod Puszczą Białowieską, dopadają go wspomnienia. Gdzieś w życiu popełnił błąd. Eliza Orzeszkowa jest jedną z najważniejszych pisarek polskich epoki pozytywizmu. Jej utwory cechuje ogromne wyczucie na problemy społeczne – w mowie pogrzebowej Józef Kotarbiński nazwał ją wręcz „czującym sercem epoki”.