Книги, похожие на «Stefan Grabinski, Saturnin Sektor»

Brahma, hinduski demiurg, stworzył dwie piękne łąki usytuowane obok siebie. Jedną z nich nazwał Życiem, a drugą – Śmiercią.Łąką Życie władał Wisznu, który bardzo dbał o swój lud – dał mu m.in. Miłość i Sen, by podwładnym żyło się lepiej. Kiedy zmęczeni ludzie zaczęli pragnąć wiecznego snu, pokierował ich na drugą łąkę. Okazało się, że można przejść tam w stan tak wspaniały, że wszyscy zaczęli chętnie szukać drogi do krainy wiecznego snu. Zaniepokojony Wisznu zwrócił się o pomoc do Brahmy…Nowela Dwie łąki to efekt popularnej w XIX wieku fascynacji filozofią Wschodu. Ukazuje on wierzenia związane z naturalnym porządkiem na świecie, wyjaśnienie zjawiska śmierci i procesu umierania. Dwie łąki powstały w 1903 roku.

Kilkunastoletni chłopcy, paziowie króla Zygmunta, muszą pamiętać o nienagannym zachowaniu, manierach i honorze, ze względu na pełnioną funkcję. Młodość jednak ma swoje prawa – chłopcy w wolnym czasie nie stronią od żartów i figli.Ich psoty przyjmowane są różnie – niektórych bawią, innych – zwłaszcza damy – oburzają i przerażają. Czy jednak młodzieńcy zdolni są tylko do naigrywania się z innych? Ich historia nie tylko bawi, lecz także ukazuje dworskie obyczaje i oblicza przyjaźni.Paziowie króla Zygmunta to jedna z powieści historycznych dla dzieci autorstwa Antoniny Domańskiej, tworzącej na początku I połowy XX wieku. Utwór powstał w 1910 roku, a w 1989 powstał kilkuodcinkowy serial telewizyjny dla dzieci na jego podstawie. Pisarka zasłynęła jako autorka tego typu utworów prozatorskich, w których przystępną fabułę, bliską dziecięcej rzeczywistości, łączyła z faktami historycznymi.

Ułamana gałąź niespodziewanie daje początek dwóm drzewom: jednemu zupełnie zwyczajnemu, drugiemu genealogicznemu. Mijają lata, rodzą się kolejne pokolenia, drzewo rośnie. Wszystko na swoim miejscu, powtarzają kolejni bohaterowie tej historii, czy jednak na pewno zawsze mają to samo na myśli? Rozsądzi ich drewniana fujarka.Na baśniach Hansa Christiana Andersena wychowały się całe pokolenia, a przecież niewiele brakowało, by wcale nie powstały. Marzeniem młodego Andersena była kariera aktorska, próbował też sił jako autor sztuk teatralnych, jednak na szczęście dla świata fantazji, nie osiągnął zbyt spektakularnych sukcesów. Wykształcenie zdobył dzięki stypendium królewskiemu. Był niespokojnym duchem, wiele podróżował, utrzymywał kontakty m.in. z Kierkegaardem i Dickensem. Baśnie, których uzbierało się kilka tomów, nie są jego jedynym dziełem, choć z pewnością najbardziej znanym. Sam podkreślał, że są przeznaczone zarówno dla dzieci, jak i dorosłych.

Ciesz się klasyką! Miłego czytania!