Книги, похожие на «Ганс Христиан Андерсен, Polny kwiatek»

Ciesz się klasyką! Miłego czytania!

„…nagle jednak przyszły mi na myśl: jej dziki zapał i mój rozsądny takt wobec cudzego nieszczęścia…”Pewnego opanowanego, rozsądnego młodzieńca spotyka niespodziewana nieprzyjemność – jest świadkiem pożaru chałupy we wsi. Nie jest to wymarzona atrakcja wakacyjna, ale jeszcze bardziej przykra okaże się konfrontacja jego wyobrażenia o sobie samym z rzeczywistością.Mocne studium ludzkich postaw w obliczu niebezpieczeństwa.Bolesław Prus (właściwie Aleksander Głowacki) był świetnym obserwatorem, co znalazło odzwierciedlenie w jego twórczości – nikt tak jak on nie opisywał nastrojów i mechanizmów społecznych. Współpracował z wieloma gazetami, m.in. „Niwą” i „Tygodnikiem Ilustrowanym”, a ukazujące się w „Kurierze Warszawskim”, opisujące życie miasta, „Kroniki” cieszyły się dużą popularnością. Brał udział w licznych inicjatywach społecznych i oświatowych.

Młody mężczyzna, Egaeus, cierpi na monomanię – schorzenie polegające na obsesyjnym zainteresowaniu konkretnymi, niekiedy banalnymi obiektami.Mieszka w rezydencji z piękną kuzynką, Berenice, z którą zamierza się ożenić, mimo że ona również choruje – doświadcza stanów kataleptycznych. Egaeus popada w obsesję na punkcie zębów Berenice, nie może przestać o nich myśleć. Pewnego dnia mężczyzna dostaje informację, że kobieta zmarła podczas jednego ze swoich ataków.Edgar Allan Poe to amerykański pisarz epoki romantyzmu, przedstawiciel nurtu gotyckiego. Uznawany jest za najsłynniejszego twórcę XIX-wiecznej fantastyki i horroru, inspirował kolejne pokolenia autorów, m.in. Stefana Grabińskiego, Gustava Meyrinka, H.P. Lovecrafta.

Zastanawialiście się kiedyś, jak zwierzęta postrzegają ludzi? Macie okazję się przekonać – oto baśń o tym, jak lis tłumaczył wilkowi, czemu należy bać się człowieka i co z tego wynikło.Kinder- und Hausmärchen, w Polsce nazywane najczęściej baśniami braci Grimm, to legendy i podania ludowe, zebrane przez Jacoba i Wilhelma Grimmów, XIX-wiecznych językoznawców. Zbiór, nierzadko zawierający sceny okrutne, początkowo nie był pisany z myślą o dzieciach i dopiero później został dostosowany do potrzeb młodszych czytelników, niektóre przez samych braci Grimm, inne przez późniejszych wydawców i tłumaczy. Choć od ukazania się pierwszego tomu minęło już ponad 200 lat, baśnie braci Grimm wciąż bawią, straszą i inspirują kolejne pokolenia