Книги, похожие на «Bruno Schulz, Pan Karol»

Główny bohater opowiadania Płomyk, Piotr Lipiecki, to chłop, który pracował dla Niemców przy wykopie ziemniaków.Gdy prace się zakończyły, chciał zabrać z baraku, w którym miał miejsce do spania, święty obrazek i ołowianą lampkę. Po drodze jednak poczuł, że zaczyna chorować. Po dotarciu do baraku uznał, że nie da rady ruszyć w drogę powrotną do rodzinnej wsi – położył się więc na swoim tapczanie, by odpocząć. Choroba jednak postępowała coraz bardziej, więc Piotr przeraził się, że zapewne niebawem umrze, a Niemcy pochowają go w obcej wierze i bez należytego szacunku. Zaczął się więc gorąco modlić…Henryk Sienkiewicz, jeden z najbardziej znanych polskich powieściopisarzy epoki pozytywizmu, jest również autorem nowel o tematyce historycznej, religijnej i podróżniczej. Za całokształt twórczości w 1905 roku otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury.

Królewska córka ma niezwykły talent – układa rymowanki ośmieszające konkurentów do swojej ręki. Gdy kolejny utwór okazuje się zbyt trafny i do jednego z adoratorów na stałe przylega przezwisko „Drozdobrody”, król ma dość ostrego języka córki. Postawia wydać ją za najmniej odpowiedniego kandydata. Księżniczka będzie musiała wykazać się wieloma umiejętnościami, żeby wydostać się z tarapatów.Nie tylko u Szekspira poskramia się złośnice.Bracia Jacob i Wilhelm Grimmowie byli XIX-wiecznymi niemieckimi naukowcami, autorami m.in. Słownika niemieckiego, jednak ich najbardziej znanym dziełem jest zbiór baśni, legend i podań ludowych. Choć od pierwszego wydania minęło już ponad 200 lat, baśnie braci Grimm wciąż bawią, straszą i inspirują kolejne pokolenia czytelników.

Dziecko-niespodzianka, dziecko na mocy wymuszonej obietnicy przekazane obcej osobie, zanim jeszcze się urodziło, to motyw wielu opowieści. Czarownica zdobywa śliczną małą dziewczynkę, która rośnie jak bujna roszpunka i staje się coraz piękniejsza. Ale wiedźma nie jest dla Roszpunki dobrą matką: zamyka ją w wieży na odludziu.Moralizatorski charakter baśni zwraca się tu – co rzadkie – nie do dzieci i młodzieży, ale do ich wychowawców. Przekaz, jaki płynie z tej historii, uświadamia im, że nie można na siłę próbować zatrzymać wychowanka czy wychowanicy tylko dla siebie, izolować od świata. Młodość znajdzie swoją drogę i swoją miłość, wbrew zazdrosnym opiekunom i choćby kosztem wielkich cierpień.Wersja baśni spisana przez braci Grimm różni się znacznie od opowieści z disneyowskiego filmu, ale łączy je nie tylko postać dzielnej, rozśpiewanej bohaterki o pięknych włosach. Wspólne pozostaje również przekonanie, że można pokonać wszelkie, nawet zdawało by się miażdżące przeszkody.