Книги, похожие на «Владимир Силкин, Незримые тропы»

В настоящий сборник включены лучшие, по мнению автора, стихотворения. Все они написаны в сложное для нашей страны время: период их создания охватывает временной промежуток между двумя веками – 1996–2015 гг. Учитывая, что круг поэтических интересов поэта широк, а его образовательный ценз весьма высок, и он не является так часто встречающимся в последнее время представителем российской глубинки, родившийся и сформировавшийся как личность на уральской земле, ныне – москвич с практически сорокалетним стажем, стихотворные произведения Владимира Данилова представляют значительный интерес для понимания динамики изменения социальной психологии интеллигенции нашей страны.По сути, поэт открывает духовный ландшафт послевоенного поколения, столь мучительно пытающегося определить своё место в новой системе координат, формирование которой происходит в нравственно неопределённые времена. По признанию поэта, он не решился бы на издание этой книги, если бы не был твёрдо уверен в быстром прогрессивном развитии общественных институтов и экономики страны, что, по его мнению, неизбежно приведёт к возрождению национальной культуры и, как следствие, к росту потребности в поэзии.

"Двадцать первое. Ночь. Понедельник. Очертанья столицы во мгле. Сочинил же какой-то бездельник, Что бывает любовь на земле. И от лености или со скуки Все поверили, так и живут: Ждут свиданий, боятся разлуки..."А. А. Ахматова

Նարեկացու՝ մեզ հասած գրական ժառանգության կարեւորագուն ստեղծագործությունը «Մատյան ողբերգության» պոեմն է։ «Մատյան Ողբերգության» պոեմը հայ միջնադարյան գրականության մտքի ամենամեծ արգասիքն է, պատկանում է մարդկության ստեղծած գեղարվեստական մեծագույն արժեքների թվին։ Պոեմը ամփոփում է այն լավագույնը, ինչ ստեղծել է հայ քերթողական միտքը հնագույն ժամանակներից մինչեւ 10–րդ դարը։ Պոեմը բաղկացած է 95 գլխից։ Ժանրային առումով այն քնարական–հոգեւոր է։ Հայտնի չէ, թե քանի տարի է գրվել պոեմը, սակայն ավարտվել է մահվանից մեկ տարի առաջ՝ 1002 թվականին։Պոեմը հայտնի է «Նարեկ» անունով։ Տարբերվելով քնարական պոեմների մյուս հեղինակներից՝ Նարեկացին բոլորովին չի օգտագործել պատմողական սյուժեի տարրեր։ Բայց պոեմն էապես ունի իր սկիզբն ու վախճանը, ներքին գարգացման կուռ միասնությունն ու ամբողջականությունը։ Պոեմում խտացված են բանաստեղծի ողբերգական ապրումները, տարակույսները, թե ինքը կարո՞ղ է միանալ Աստծուն։ Նա տարակուսում է, որ կարող է հասնել իր իդեալին՝ Աստծուն, որովհետեւ գնալով աճում են իր մեղքերը։ Մինչդեռ Աստծուն հասնելու համար պետք է մարդու գործերի ու վարմունքների, հույզերի ու զգացմունքների աշխարհն իսպառ մաքուր լինի ամեն տեսակ թերություններից, ամեն տեսակ բացասական գծերից։ Կատարյալ մաքրության հասնելու համար մարդ պետք է ամենաանխնա կերպով խոստովանի ու դատապարտի իր վատ արարքները, մեղքերը։ Բանաստեղծն իրեն է վերագրում մեղքեր ու հանցանքներ, դատապարտում այն բոլոր բացասականը, ինչ դիտել է մարդկային կյանքում ու իրականության մեջ։