Книги, похожие на «Bruno Schulz, Nemrod»

Królewska córka ma niezwykły talent – układa rymowanki ośmieszające konkurentów do swojej ręki. Gdy kolejny utwór okazuje się zbyt trafny i do jednego z adoratorów na stałe przylega przezwisko „Drozdobrody”, król ma dość ostrego języka córki. Postawia wydać ją za najmniej odpowiedniego kandydata. Księżniczka będzie musiała wykazać się wieloma umiejętnościami, żeby wydostać się z tarapatów.Nie tylko u Szekspira poskramia się złośnice.Bracia Jacob i Wilhelm Grimmowie byli XIX-wiecznymi niemieckimi naukowcami, autorami m.in. Słownika niemieckiego, jednak ich najbardziej znanym dziełem jest zbiór baśni, legend i podań ludowych. Choć od pierwszego wydania minęło już ponad 200 lat, baśnie braci Grimm wciąż bawią, straszą i inspirują kolejne pokolenia czytelników.

Na podstawie spisanej przez braci Grimm historii powstało wiele filmów, przestawień teatralnych, książeczek, nawet memy i gry komputerowe. Wszyscy lubią poczciwe krasnoludki, którym obraz z wytwórni Disneya z 1937 r. przyporządkował sympatyczne imiona: Gapcia, Śpioszka, Gburka i innych.Motywy tej historii pojawiają się w dawnych opowieściach z całego świata: znane są wersje albańskie, rosyjskie, malezyjskie i indyjskie. Źródeł baśni doszukiwano się także w losach żyjącej w XVI w. księżniczki Margarete von Waldeck, nieszczęśliwie zakochanej w hiszpańskim następcy tronu i otrutej z tego powodu, albo w postaci Marii Sophii von Erthal, bawarskiej szlachcianki, której macocha posiadała „mówiące” lustro, jedno z cudów techniki, jakie rozpalały wyobraźnię ludzi w XVIII w.Warto jednak wspomnieć, że w pierwszym wydaniu Baśni braci Grimm zazdrosna o urodę morderczyni Śnieżki była jej matką, a nie macochą… Brrr.

Ciesz się klasyką! Miłego czytania!

Jedyna w swoim rodzaju szansa by wyruszyć statkiem na warszawską Saską Kępę końca XIX-wieku, w towarzystwie pięknej i posażnej panny Mani, jej ojca, Radcy, i matki, Radczyni, bladego kuzyna Adolfa i oddanego, acz płochliwego adoratora Karola.Jeśli zaś wycieczka nawodna się znudzi, można odłączyć się od towarzystwa wraz z uczonym Adolfem i poszukać jego przyjaciela w bardziej rozrywkowej części Saskiej Kępy (lub, jak głosi tablica ustawiona przez władze gminne, wsi Saska Kempa).Wiele w tej historii będzie gubienia się i szukania, szranków i konkurów, a wszystko to w uroczych okolicznościach przyrody i okraszone niebagatelną dawką humoru.Bolesław Prus (właściwie Aleksander Głowacki) był świetnym obserwatorem, co znalazło odzwierciedlenie w jego twórczości – nikt tak jak on nie opisywał nastrojów i mechanizmów społecznych. Współpracował z wieloma gazetami, m.in. „Niwą” i „Tygodnikiem Ilustrowanym”, a ukazujące się w „Kurierze Warszawskim”, opisujące życie miasta, „Kroniki” cieszyły się dużą popularnością. Brał udział w licznych inicjatywach społecznych i oświatowych.