Книги, похожие на «Ignacy Krasicki, Marnotrawstwo»

Naturalistyczne opowiadanie Władysława Stanisława Reymonta (1867–1925) z roku 1895, w którym poznajemy Gliniewicza, chłopa pracującego przy wyrębie, w granicznej sytuacji życiowej.Ponury obraz wyłaniający się z treści utworu, którego przekaz wzmacniają zastosowane przez Reymonta środki, takie jak surowa, prosta narracja, oschłość dialogów i liczne powtórzenia wymownych fraz, pozwalają czytelnikowi dogłębnie odczuć tragizm sytuacji bohatera. Naturalistyczna dokładność odtworzenia sytuacji stawia Reymonta w szeregu najprzedniejszych nowelistów polskich. Wiarygodność tekstu uzmysławia, że w swojej wczesnej twórczości autor potrafił ukazać psychologię postaci, której brak niejednokrotnie zarzucano pisarzowi w przypadku jego powieści.

Ciesz się klasyką! Miłego czytania!

Gdzieś w podlaskiej wiosce w chałupie pracuje po nocach Judka, żydowski krawiec. Przygotowuje on palto dla dziedzica Onufrego – musi wyżywić swoją dużą rodzinę z marnej pensji krawieckiej.Nowela Łaciarz ukazuje losy ubogiego Żyda, który pracuje po nocach i choć wiedzie życie skromne, jest ono spokojne i w miarę szczęśliwe. Czy jednak uda mu się skończyć ubranie dla Onufrego na czas?Klemens Junosza to powieściopisarz, nowelista i felietonista drugiej połowy XIX wieku. Przez długi czas pisywał do różnych czasopism warszawskich i lubelskich. W swoich utworach często poruszał tematykę związaną ze środowiskami chłopskimi, mieszczańskimi i żydowskimi.

Pierwsze opublikowane przez Prusa opowiadanie o tematyce społecznej.Na Jakuba, jego żonę i piątkę dzieci spadły już chyba wszystkie możliwe nieszczęścia. Dręczą ich choroby, głód i bieda. Od miesięcy nie mają z czego opłacić czynszu. Nawet balia, ostatnie źródło utrzymania, jest pożyczona. Na wpół oszalały Jakub wychodzi szukać pracy. Tak zaczyna się dzień z życia nędzarza. Czy znajdzie się ktoś, kto pomoże im wydobyć się z odmętów nędzy i beznadziei? I czy ta pomoc nadejdzie na czas?Lokator poddasza ukazał się w 1875 na łamach dwutygodnika „Niwa”.Bolesław Prus (właściwie Aleksander Głowacki) był świetnym obserwatorem, co znalazło odzwierciedlenie w jego twórczości – nikt tak jak on nie opisywał nastrojów i mechanizmów społecznych. Współpracował z wieloma gazetami, m.in. „Niwą” i „Tygodnikiem Ilustrowanym”, a ukazujące się w „Kurierze Warszawskim”, opisujące życie miasta, „Kroniki” cieszyły się dużą popularnością. Brał udział w licznych inicjatywach społecznych i oświatowych.

Zazwyczaj poświęcający swoją uwagę sprawom ludzkim, tym razem Świętochowski skupia swoją uwagę na losie zwierząt towarzyszących człowiekowi.To krótkie opowiadanie mogłoby i dziś trafić do czytanek dla dzieci, bo wrażliwość autora jest na wskroś współczesna. W opowiadaniach takich jak to do społecznej świadomości powoli przebijała się koncepcja, że zwierzęta również mają swoje prawa i należy je chronić przed okrucieństwem. Opowiadanie warte przeczytania także ze względu na rodzajowe scenki z pracy w polu czy realiów pędzenia wołów na rzeź do miasta. Aleksander Świętochowski był wpływowym przedstawicielem inteligencji warszawskiej końca XIX wieku. Jego esej Praca u podstaw był jednym z fundamentów, na którym kształtował się pozytywistyczny system wartości.