Книги, похожие на «Ганс Христиан Андерсен, Krasnoludek»

Ciesz się klasyką! Miłego czytania!

"Inspired by Poe’s own tragic life, the short story clearly presages Freud’s method of psychoanalysis. In a very Fight-club-like plot and situations, “William Wilson” is a journey within the mind. Some sixty years prior to Freud’s clinical work and theoretical developments, Poe’s story is an example of the rise of the psychological genre in literature. A fruitful, and at the same time paranoid, the theme of the doppelganger runs strong in Edgar Allan Poe’s fiction. From “The Fall of the House of Usher” to “Morella” and “Ligeia”, Poe’s characters are constantly harassed by conscious entities that mirror the chaos within the protagonists’ unconscious. The influence of “William Wilson” can be felt in the proliferation of contemporary movies exploring the idea of the double, such as Hitchcock’s “Vertigo” (1958), Basil Dearden’s “The Man Who Haunted Himself” (1970) or Darren Aronofsky’s “Black Swan” (2010).

Sekrety księżnej de Cadignan to krótka powieść z cyklu Komedia ludzka Honoriusza Balzaca.Opowiada o tym, jak tytułowa bohaterka, zubożała arystokratka, uwodzi idealistycznego pisarza Daniela d’Artheza. Jest to kolejne w karierze pisarza studium psychologiczne dojrzałej kobiety, a zarazem – jak twierdzą niektórzy – odbicie jego własnych marzeń o sukcesie osobistym i awansie społecznym. Jedno z niewielu dzieł Balzaca, o których można powiedzieć, że kończą się dobrze.

Jedyna w swoim rodzaju szansa by wyruszyć statkiem na warszawską Saską Kępę końca XIX-wieku, w towarzystwie pięknej i posażnej panny Mani, jej ojca, Radcy, i matki, Radczyni, bladego kuzyna Adolfa i oddanego, acz płochliwego adoratora Karola.Jeśli zaś wycieczka nawodna się znudzi, można odłączyć się od towarzystwa wraz z uczonym Adolfem i poszukać jego przyjaciela w bardziej rozrywkowej części Saskiej Kępy (lub, jak głosi tablica ustawiona przez władze gminne, wsi Saska Kempa).Wiele w tej historii będzie gubienia się i szukania, szranków i konkurów, a wszystko to w uroczych okolicznościach przyrody i okraszone niebagatelną dawką humoru.Bolesław Prus (właściwie Aleksander Głowacki) był świetnym obserwatorem, co znalazło odzwierciedlenie w jego twórczości – nikt tak jak on nie opisywał nastrojów i mechanizmów społecznych. Współpracował z wieloma gazetami, m.in. „Niwą” i „Tygodnikiem Ilustrowanym”, a ukazujące się w „Kurierze Warszawskim”, opisujące życie miasta, „Kroniki” cieszyły się dużą popularnością. Brał udział w licznych inicjatywach społecznych i oświatowych.