Впишите название книги, которая вам понравилась,
и выберите наиболее похожую на нее.
Книги, похожие на «Bruno Schulz, Kometa»
Budnik to robotnik leśny, który przybył na tereny wschodniej Rzeczpospolitej z Mazowsza, gdzie zajął się karczowaniem lasów, produkcją smoły i drobnych materiałów budowlanych. Budnicy zamieszkiwali lasy, w których stawiali małe budowle mieszkalne, tzw. budy, od których pochodzi ich nazwa.Budnikiem był Bartosz, bohater powieści Kraszewskiego, który mieszkał w małej chacie ze swoimi dziećmi – synem Maciejem i córką Julusią. O dom dba jego bratowa, wdowa, pani Pawłowa. Wiedzie on skromne, ale szczęśliwe życie. W jego córce zakochany jest panicz Jan, dziedzic pobliskiego folwarku. Chce to wykorzystać pani Pawłowa, która pragnie wysłać dziewczynę na służbę do dworu, by zapewnić rodzinie lepsze życie. Bartosz jest przeciwny temu pomysłowi, ale sytuacja się zmienia, gdy wraz z Maciejem zostają aresztowani. Wówczas Pawłowa realizuje swój plan i Julusia udaje się do dworu.
Ciesz się klasyką! Miłego czytania!
Nowela, której bohaterką jest starsza kobieta ze skłonnością do nadużywania alkoholu, pracująca jako kucharka.Maria Konopnicka w roli głównych bohaterów swoich utworów obsadza zwykłych, prostych ludzi. Jedną z takich postaci jest Urbanowa, kucharka, której delirium coraz bardziej utrudnia wykonywanie codziennych obowiązków. Kobieta jest matką Jaśka. Pragnie dla niego dobrego życia, chce dobrze wychować syna, jednak nie jest w stanie zapewnić mu dostatku. Chłopak uczy się zawodu szewca, jest brudny, głodny, zaniedbany, jedynie matka podczas nieczęstych spotkań stara się o niego zadbać. Urbanowa żyje w świecie marzeń, które nie mają szans na spełnienie. Chciałaby, aby Jasiek wiódł królewskie życie, ale czy jest to możliwe?
Opowieść o stworzeniu świata osadzona w greckiej tradycji. Okrutne zabawy bogów przerywa pieśń. Oto – za pośrednictwem poety-niewolnika – do głosu dochodzą ludzie.Choć Świętochowski zaliczany jest zazwyczaj w szeregi pisarzy pozytywistycznych, to wydany w roku 1897 zbiór Bajki estetycznie należy już do epoki Młodej Polski. Autor daleko odchodzi od społecznych kontekstów czasów teraźniejszych i ostrej krytyki politycznej która cechowała go wcześniej. Zwraca się ku antykowi, filozoficznym wywodom i ponadczasowym tropom literackim. Złośliwi mogliby powiedzieć, że jest to już typowo młodopolska grafomania. Miłośnicy – że to rzadka okazja do podglądania estetycznej wrażliwości fin de siecle'u.
Понравилось, что мы предложили?