Книги, похожие на «Aleksander Świętochowski, Dafne»

Irytujące osły, ukochane żabusie, wredne małpy – w codziennych rozmowach przewija się czasem cały zwierzyniec. Nie inaczej było ponad sto lat temu, za czasów Zapolskiej.Historie koteczków i gołąbków, małp, oślic i kozłów ofiarnych, czasem śmieszne, czasem straszne, a czasem okrutne. Łączy je wyjątkowy zmysł obserwacji autorki, która w scenkach z życia powszedniego uchwyciła wychodzące z ludzi zwierzęta, te przerażające i te budzące współczucie.Gabriela Zapolska, czyli Maria Gabriela Janowska z domu Korwin-Piotrowska, podobnie jak jej utwory, budziła kontrowersje. Była postacią niejednoznaczną, aktorką, dramatopisarką, autorką powieści i opowiadań. Nazywano ją „polskim Zolą”; podobnie jak on poruszała w swoich utworach tematy niewygodne, drażliwe i omijane przez większość innych autorów epoki. Pochylała się nad problemami społecznymi, gorąco krytykowała tzw. moralność mieszczańską, którą po sukcesie Moralności pani Dulskiej zaczęto nazywać „dulszczyzną”.

Pericord i Brown dokonali wspólnie wielu wynalazców. Ich umiejętności doskonale się uzupełniają – pierwszy to geniusz twórczy, a drugi, praktyczny, doskonale rozumie projekty współpracownika i wciela je w życie.Wspólnicy pracują nad kolejnym wynalazkiem – maszyną latającą. Prototyp jest już prawie gotów i niebawem można będzie go przetestować. W ostatnich etapach pracy między wspólnikami pojawia się kwestia sporna: komu należy się patent? Wynalazcy – autorowi projektu czy mechanikowi – temu, który skonstruował maszynę?Trup w obłokach czyli historya maszyny latającej w powietrzu to opowiadanie Marka Twaina, amerykańskiego pisarza znanego przede wszystkim jako autora Przygód Tomka Sawyera i Przygód Hucka Finna. Jego działalność przypada na drugą połowę XIX wieku i początek XX, przez Williama Faulknera został nazwany „ojcem amerykańskiej literatury”.

Poetycka opowieść o nocy, która bierze we władanie ziemię. Wielopiętrowe metafory i przewidywalny repertuar tematów: miłość, zło, prawda, wiara, i tak dalej.Choć Świętochowski zaliczany jest zazwyczaj w szeregi pisarzy pozytywistycznych, to wydany w roku 1897 zbiór Bajki estetycznie należy już do epoki Młodej Polski. Autor daleko odchodzi od społecznych kontekstów czasów teraźniejszych i ostrej krytyki politycznej która cechowała go wcześniej. Zwraca się ku antykowi, filozoficznym wywodom i ponadczasowym tropom literackim. Złośliwi mogliby powiedzieć, że jest to już typowo młodopolska grafomania. Miłośnicy – że to rzadka okazja do podglądania estetycznej wrażliwości fin de siecle'u.