Книги, похожие на «Ганс Христиан Андерсен, Czerwone buciki»

Luty 1904 roku. W salonie baronostwa Niemenów odbywa się wielkie przyjęcie, w którym uczestniczy warszawska inteligencja i arystokracja.Zgromadzeni oglądają występy artystyczne, tańczą, flirtują i prowadzą rozmowy o polityce i ideologii – wśród rozmówców znajdują się konspiratorzy lewicowi i prawicowi. Elementem, który wzbudza niepokój i tajemniczy nastrój jest kukła murzyna stojąca w rogu salonu. W trakcie przyjęcia przychodzi także informacja o wybuchu wojny rosyjsko-japońskiej. Ostatnia część powieści wyprowadza bohaterów na ulice Warszawy…Oziminia Berenta to powieść, która powstała w 1911 roku. Jest swoistym komentarzem, podsumowaniem nastrojów rewolucjnych i Rewolucji 1905 roku. W treści ścierają się ideologie, jednak nie wypowiada ich narrator, tylko prezentują poszczególni bohaterowie. Ozimina jest również skarbnicą odwołań do innych motywów literackich – literaturoznawcy przede wszystkim wskazują na jej korespondencję z Weselem Stanisława Wyspiańskiego. Zauważa się w jej budowie wiele cech dramatu, a także cechy powieści polifonicznej. Wacław Berent to powieściopisarz okresu modernizmu. Znany przede wszystkim jako autor Próchna, Oziminy i Diogenesa w kontuszu.

Brahma, hinduski demiurg, stworzył dwie piękne łąki usytuowane obok siebie. Jedną z nich nazwał Życiem, a drugą – Śmiercią.Łąką Życie władał Wisznu, który bardzo dbał o swój lud – dał mu m.in. Miłość i Sen, by podwładnym żyło się lepiej. Kiedy zmęczeni ludzie zaczęli pragnąć wiecznego snu, pokierował ich na drugą łąkę. Okazało się, że można przejść tam w stan tak wspaniały, że wszyscy zaczęli chętnie szukać drogi do krainy wiecznego snu. Zaniepokojony Wisznu zwrócił się o pomoc do Brahmy…Nowela Dwie łąki to efekt popularnej w XIX wieku fascynacji filozofią Wschodu. Ukazuje on wierzenia związane z naturalnym porządkiem na świecie, wyjaśnienie zjawiska śmierci i procesu umierania. Dwie łąki powstały w 1903 roku.

Ciesz się klasyką! Miłego czytania!

Bohaterem powieści Proboszcz z Tours jest ksiądz, Franciszek Birotteau, którego poznajemy w momencie, kiedy oczekuje nominacji na kanonika katedralnego.Po śmierci swego przyjaciela, księdza Chapelouda, wynajmuje jego piękny pokój u panny Zofii Gamard. Znajomość z panną Gamard oraz zamieszkującym również u niej kanonikiem Troubertem sprowadza na Birotteau kłopoty.Powieść popełnił Balzac w 1832 roku, jest to następna część Scen z życia prywatnegoKomedii ludzkiej, na którą składa się ponad 130 tytułów i w których wielokrotnie pojawiają się te same postacie (łącznie jest ich ponad 2000).