Книги, похожие на «Виктор Коноплёв, Армения как состояние любви»

Бул азил ыр китеп көптөн бери жазылып келген. Анын айрымдары газетага жарык көргөн. Ырлардын көпчүлүгү мындан көп жыл мурун жазылган. Андан бери мезгил өтүп, союз кулады. Китепти автор бир сыйра карап чыгып, китеп кылып жарыялоого далалаты бар. Балким китеп окуучууларды ар кыл ойго салып калаар. Көзү өтүп кеткен жазуучуларды такыр унутуп салууга болбойт. Алар тирүү кезде окуучулар үчүн чыгармаларын жараткан. Ошол үчүн аларды дайыма эскерип, жараткан чыгармаларын окуй жүрүү тирүүлөр үчүн негизги парз. Алардын кээ бир чыгармалары окуучулардын терең катмарына эчак эле тарап кеткен. Айрымдары СССРдин баардык китепканаларына жетип, азыркы кезге чейин таберик катары сакталып турат. Азыркы жаштар китеп окубай, телефонду чукуп калышты. Албетте ал өз эрки, китеп окуу адамдын жан дүйнөсүн кеңейтип, рухий байлыгын арттырып, эне тилинин сүйлөө сөздөрүн кеңейтет. Китеп окубаган жаштардын сүйлөгөн сөздөрү кандай жарды келегей жана өтө кедей.

Что самое важное в поэзии? Думаю, многие согласятся со мной, что душа. «Мои стихи. Им все равно какими метафорами строчки колесить. Они решили просто быть живыми,» – такие строчки встретятся вам в этом сборнике, и это абсолютная правда о творчестве Марины Веринчук: её стихи живые, искренние, произрастающие слово за словом из глубины души. Они передают внутреннее состояние женщины, которая умеет быть разной – чаще всего она сильная, но при этом нежная и воздушная, иногда же лирическая героиня стихотворения мечтательно грустит, вспоминая прошлое, а порой в её характере читается целеустремлённость и твёрдость духа. Каждый найдёт в новых стихах Марины частичку себя, сможет погрузиться в воспоминания или задуматься о будущем, и тем ценны чувства, пробуждающиеся после прочтения: становится теплее и уютнее от единения с автором, ведь он будто бы находится рядом, говорит с нами не об эфемерных категориях, а о жизни, такой многогранной и непредсказуемой…