Книги, похожие на «Glenn Taylor, A Hanging at Cinder Bottom»

Penny Jordan needs no introduction as arguably the most recognisable name writing for Mills & Boon. We have celebrated her wonderful writing with a special collection, many of which for the first time in eBook format and all available right now."You never did want to face reality, did you?" Frazer accused. "You always were a daydreamer… living more in your imagination than in real life. "Frazer Aysgarth had never forgiven Rebecca for what she'd done those many years ago – despite the fact she'd sacrificed herself for his sake.Now that they would be sharing the same house, Rebecca wondered if there was any hope that he'd see her as the woman she really was…

The eighth classic instalment in this genre-changing series of novels starring Detective Inspector Martin Beck. This new edition has an introduction by Michael Connolly.In one part of town, a woman robs a bank. In another, a corpse is found shot through the heart in a room locked from within, with no firearm in sight. Although the two incidents appear unrelated, Detective Inspector Martin Beck believes otherwise, and solving the mystery acquires the utmost importance. Haunted by a near-fatal bullet wound and trying to recover from the break-up of his unhappy marriage, Beck throws himself into the case to escape from the prison that his own life has come to resemble.Written in the 1960s, these masterpieces are the work of Maj Sjowall and Per Wahloo – a husband and wife team from Sweden. The ten novels follow the fortunes of the detective Martin Beck, whose enigmatic, taciturn character has inspired countless other policemen in crime fiction. The novels can be read separately, but do follow a chronological order, so the reader can become familiar with the characters and develop a loyalty to the series. Each book will have a new introduction in order to help bring these books to a new audience.

No woman walks away from Zane Westmoreland… until Channing Hastings, who does just that, and it leaves the rancher reeling.Then nearly two years later she returns to town engaged! Now Zane will do whatever it takes to show her that he is the only man for her.

“ ‘Mrs. Dalloway’ ve keşfettiklerim üzerine pek çok şey söylemeliyim aslında: Karakterlerimin arkasındaki güzel mağaraları nasıl kazdığımı; bunun tam da benim aradığım şeyi sağladığını düşünüyorum: insanlık, mizah ve derinlik. Asıl amaç mağaraların birleşmesi ve her birinin, yaşanılan o anın içinde gün yüzüne çıkması.” Bu sözleri söylüyor kendi romanı için Virginia Woolf. Roman kahramanı Clarissa Dalloway, akşam vereceği partinin hazırlıkları ile uğraşırken yalnızca onun düşünsel serüvenine değil, rüzgârının değdiği herkesin iç dünyasına tanık oluyoruz. Tek bir günün içinde hem geçmişi hem geleceği hem de içinde bulunduğu anı anlatıyor kitabında yazar. Pek çok kişinin zihninde gezip pek çok düşünce arasında gidip gelirken bir olay örgüsünden ziyade, karakterlerin iç dünyalarıyla, nasıl duyup nasıl düşündükleriyle ilgilenen Woolf, insan ruhundaki çatışmaları, gelgitleri önemseyip zihinler arasında bir bilinç akışı köprüsü kurarak bize aktarıyor söylemek istediklerini: yaşam ve ölüm, akıl ve delilik… «Bir keresinde Serpentine’a bir şilin atmıştı, bir daha da hiçbir şey atmamıştı. Oysa genç adam bütün hayatını kaldırıp atıyordu. Onlar yaşamaya devam edeceklerdi (Partiye geri dönmeliydi; salonlar hâlâ kalabalıktı, insanlar gelmeye devam ediyorlardı.). Onlar yaşlanacaktı. Oysa önemli olan bir şey vardı; kendi yaşamında gevezeliğe boğulan, yalanlarla yozlaşan, bozulan, belirsizleşen bir şey… İşte onu koruyabilmişti genç adam. Ölüm, bir başkaldırıydı. Ölüm, iletişim kurmak için verilmiş bir çabaydı, insanlar, nedense kendilerinden kaçan öze ulaşmanın imkânsızlığını hissediyorlardı; yakınlık uzaklaşıyor, büyük sevinçler soluyordu, insan yalnız kalıyordu. Bir kucaklaşma vardı ölümde. Ama şu kendini öldüren genç adam -hazinesi elindeyken mi bırakmıştı kendini aşağıya? Beyazlar içinde aşağı inerken, bir seferinde 'Şimdi ölecek olsaydım eğer, bu benim en mutlu anım olurdu.' demişti Clarissa kendi kendine.» (…) «Ama kurtulmuştu Clarissa. Oysa o genç adam canına kıymıştı. Bir şekilde onun felaketiydi bu, utancıydı. Bu koyu karanlıkta, burada bir adamın, şurada bir kadının dibe battığını ve kaybolduğunu görürken gece elbisesi içinde öylece dikilmek zorunda kalmak da onun cezasıydı. Hile yapmış; çalmıştı aslında. Hiçbir zaman tamamıyla hayran kalınacak biri olmamıştı.»